Skip to content

Ode aan mijn oma

Lieve oma,

Je kwam altijd op de fiets. Ik kan me nauwelijks nog herinneren dat jullie een auto hadden. Als we een uitje samen deden, gingen we met de trein. Heel gezellig vond ik dat. Weet je nog dat we samen melk gingen halen bij de boer in de buurt? Ik mocht achterop jouw fiets, met mijn voeten in die grote stoffen fietstassen. Bij de boer kregen we dan de melk in zo'n ouderwetse grote melkkan, vers van de koe, nog warm en met zo'n laagje vet erop waar ik van gruwelde.

Geitenwollen sokken
Op jouw aanrecht stond een bak met gft-afval dat je zelf composteerde. Al zat die bak zelden vol want van bijvoorbeeld de appels at jij zelfs de klokhuizen op. Je at geen vlees of vis. In jouw tijd nog echt iets voor geitenwollen sokken. Die sokken had je overigens ook. Je werkte in een antroposofische speelgoedwinkel, prachtig vond ik het als ik even mee mocht in de winkel. Voor mijn verjaardag zou ik van jou nooit een barbiepop krijgen. Wel een zelfgemaakt stoffen popje of een stokpaard. Heel speciaal, want zo'n popje kreeg ik van niemand anders.

Serre
Ik hield ervan om in jouw serre te zitten. Het rook er naar Ecover schoonmaakmiddel. Heerlijk opgewarmd door de zon, lazen we eindeloos vaak het boek van de Wortelkindertjes. Over de loop der seizoenen. In die serre leerde je mij ook breien.

Pizza
Toen ik een puber was en af en toe kwam logeren, keek ik gefascineerd naar de brandnetel shampoo in de badkamer. Ik mocht bij de pizzeria aan de overkant een pizza halen. Want ik at liever niet uit jouw bak sla met alfalfa. Ik dacht dat het gras was. Als mijn pizza op was, knipte je de schone stukken karton van de doos af, zodat dat nog bij het oud papier kon.

Sinterklaas
Tijdens Sinterklaasavond redde jij alle inpakpapier van de prullenbak. Die kregen we dan het jaar daarna weer om ons cadeautje heen. Wat soms voor hilarische momenten zorgde als er 2 verschillende namen op het pakje stonden. Een van dit jaar en een van vorig jaar.

De kleine dingen
Je was je tijd ver vooruit, lieve oma. Je had al door wat voor desastreuze gevolgen onze consumptiemaatschappij had voor onze Moeder Aarde. Met al die ogenschijnlijk kleine gebaren nam je jouw verantwoordelijkheid, binnen je eigen circle of influence. Je stemde Groenlinks, waar opa VVD stemde. Je was het type dat niemand iets oplegt. Zo bakte je altijd nog liefdevol een stukje vlees voor opa.

Groene missie
Ik zou willen dat ik meer de tijd had genomen om te luisteren naar wat jij te vertellen had. Ik had veel van je kunnen leren. Je had een groene missie en volgde je eigen pad.

Lieve oma, ik maak een diepe buiging voor hoe jij je idealen staande hield in een tijd waarin daar nog weinig ruimte voor was. Ter ere van jou volg ik nu, ruim 30 jaar later, eindelijk jouw voorbeeld. Het is helaas te laat om het jou nog te zeggen. Hopelijk is het nog niet te laat om de aarde, maar vooral ook onszelf te redden.

Andere berichten

Blog#23

Mensen met een grote draagkracht hebben juist steun nodig

Over draagkracht, draaglast, en steun zoeken als je het nodig hebt.

Blog#22

Ik sta er weer alleen voor

Het gevoel er alleen voor te staan. En dan maar te stoppen met hulp vragen. Over samen en apart. Over zelfstandigheid vs eenzaamheid. 

Blog#21

Wat je leidinggevende en je ouders met elkaar te maken hebben

Over hoe we onbewust bij onze leidinggevende patronen herhalen die we kennen van vroeger. Over angst voor afwijzing en hoe het helpt om aan te nemen wat er niet meer goed gaat komen.

Blog#20

Mijn stethoscoop aan de wilgen

'Natuurlijk komt er een afscheid van mijn lieve collega’s en patiënten. Maar niet minder is het afscheid van een vak. En bij afscheid hoort rouw. Rouw om wat is geweest en niet meer zal komen.'

Blog#19

Moeders schoot

Waarom het weten je niet altijd verder helpt en de ervaring wel. Waarom het helpend is om pijnlijke ervaringen aan te kijken en in te sluiten. 

Blog#18

Wat een paar rake klappen je kunnen opleveren

Over boksen. Over rake klappen uitdelen en ontvangen. En over hoe dat samenhangt met angst, woede en weerstand.

Blog#17

Met de billen bloot

Over sterk zijn en goed je best doen. Over gevoel van falen en totale uitputting. En over nieuwe wegen.

Blog#16

Ingehouden boosheid is ingehouden levenslust

Over ingehouden boosheid en wat boos zijn je leert over je eigen grenzen.

Blog#14

Rouw is de achterkant van liefde

Over hoe niet-aangenomen rouw samenhangt met ingeslikte boosheid en verdriet. En het effect daarvan op je contact met anderen. En het contact met jezelf.

Blog#13

De schaamte voorbij

Over waarom het soms zo moeilijk is om lekker te spelen. Over de schaamte die ik dan tegenkom. Een welkom aan het vrije kind in mij.

Blog#12

Sommigen dingen kunnen nou eenmaal echt niet op 1,5 meter afstand

Over het dilemma in deze Coronatijd: die anderhalve meter.

Blog#11

Geruststellen in maanpak

Hoe kan ik geruststellen in een astronautenpak? Over het belang van lichaamstaal en de ontreddering als dat belemmerd wordt.

Blog#10

Hoe vertel ik mijn kinderen, dat je ziek kunt worden van iemands aanraking?

Over het gemis van nabijheid in Coronatijden. En hoe leg je dat uit aan jonge kinderen?

Blog#9

Waarom het weten je niet altijd verder helpt. En voelen wel.

Soms weet je met je hoofd al jaren waar bepaalde patronen vandaan komen. Een blog over hoe het dan toch kan helpen om ook te voelen hoe dit zich in je lijf schuil houdt.

Blog#8

Dat wat er niet mag zijn, krijgt macht

Over waarom het niet werkt om emoties weg te stoppen. Over waarom het nuttig is om verdrietig te zijn. En over weerstand die een kwetsbare plek beschermt.

Blog#7

Waarom je zonder verdriet niet gelukkig kan zijn

Over verdriet voelen om geluk te kunnen ervaren. Hoe het toelaten van negatieve emoties je kan opluchten. En over nemen wat er was, dus ook de pijn en het verdriet.

Blog#6

Alleen zijn doet minder pijn

Over sterke schouders, zware lasten, en de prijs die je daarvoor betaalt. En over hoe 'er zijn' voor de anders soms al genoeg kan zijn.

Blog#5

Hoe jouw volle blaas mij confronteerde met mijn oude pijn

Over hoe ik mijzelf in mijn dochter herken, ook op punten waar ik dat liever niet wilde. Over spiegelen en wijze lessen van een kleuter. 

Blog#4

Hoe we de ander niet laten zien wat we eigenlijk nodig hebben

Hoe we soms het tegenovergestelde doen, van waar we behoefte aan hebben. Over in en uit contact gaan. En hoezeer we contact nodig hebben.

Blog#3

Het gevaar van de veilige weg

Waarom het zo lastig is om iets te veranderen. Ook wanneer je eigenlijk al weet dat dit beter zou zijn. Over het ongemak opzoeken.

Blog#2

Je lijf vertelt waar het knelt

Alles wat we meemaken, slaat ons lijf op. Ons lijf weet dan ook vaak als eerste wat er aan de hand is. Als we verliefd zijn, gaat ons hart sneller kloppen. Als we verlegen zijn, gaan we blozen. Contact maken met je lijf, helpt je om te voelen waar het echt om gaat.

Blog#1

Helen kent vele vormen

Soms ben je het even kwijt. De reden waarvoor je het allemaal doet. Als mij dat overkomt, denk ik terug aan dat eerste gesprek met die eerste patiënt.