Skip to content

Sommigen dingen kunnen nou eenmaal echt niet op 1,5 meter afstand

Ik zal het maar meteen eerlijk toegeven: ik heb geknuffeld. Geknuffeld met mensen buiten mijn gezin.

Een vriendin wiens vader op sterven ligt, een intervisie-genoot die mijn steun zocht, mijn lieve zus. Ik krijg daarop verbaasde reacties van anderen. ‘Dat had ik niet van jou verwacht als huisarts’. Ik weet het wel, het is niet helemaal volgens de regels van het ‘nieuwe normaal’.

Anderhalve meter is de norm
Ik geloof dat de Coronamaatregelen zoals die nu gelden, echt helpen en nodig zijn. Die anderhalve meter maatschappij is voor mij de norm van hoe ik me nu probeer te gedragen. Ik was de hele dag door mijn handen. Als huisarts deed ik dat altijd al na elke patiënt die ik ontvang. Verder ben ik ook heel voorzichtig en houd ik zoveel mogelijk afstand. Ik ben ook thuis gebleven en heb me keurig op Covid-19 laten testen toen ik verkouden was.

Maar er zijn nou eenmaal dingen die op 1,5 meter afstand niet zo krachtig zijn. Zoals het delen van verdriet en het geven van steun.

Huidhonger
Wij mensen zijn sociale wezens. Over het algemeen worden we gelukkig van interactie met medemensen. Het belang van fysieke aanraking is daarbij een onderschat fenomeen. Door de maatregelen van de coronacrisis, is de term ‘huidhonger’ opeens veel meer op de kaart komen te staan. Aanraking is misschien wel de meest essentiële vorm van contact.

Al eerder schreef ik in deze blog over het belang van contact en aanraking. We kunnen gewoonweg niet zonder. Voorzien in die behoefte, kan in deze tijden van corona niet zonder enig risico op besmetting. Met elkaar zullen we de risico’s op een weegschaal moeten leggen. Aan de ene kant het risico van een besmetting en aan de andere kant de risico’s van het gebrek aan nabijheid.

Want langdurig zonder fysiek contact, leidt onherroepelijk ook tot gezondheidsschade. Eventjes houden we het wel uit, maar niet voor lang. Je familie en vrienden binnen jouw anderhalve meter toelaten, is misschien wel minder schadelijk dan langdurig verstoken blijven van aanraking. Ik weet het niet. Zorgen maak ik me wel.

Andere berichten

Blog#18

Wat een paar rake klappen je kunnen opleveren

Over boksen. Over rake klappen uitdelen en ontvangen. En over hoe dat samenhangt met angst, woede en weerstand.

Blog#17

Met de billen bloot

Over sterk zijn en goed je best doen. Over gevoel van falen en totale uitputting. En over nieuwe wegen.

Blog#16

Ingehouden boosheid is ingehouden levenslust

Over ingehouden boosheid en wat boos zijn je leert over je eigen grenzen.

Blog#15

Ode aan mijn oma

Over de grootsheid van kleine dingen. Over terug naar mijn wortels en ze omarmen.

Blog#14

Rouw is de achterkant van liefde

Over hoe niet-aangenomen rouw samenhangt met ingeslikte boosheid en verdriet. En het effect daarvan op je contact met anderen. En het contact met jezelf.

Blog#13

De schaamte voorbij

Over waarom het soms zo moeilijk is om lekker te spelen. Over de schaamte die ik dan tegenkom. Een welkom aan het vrije kind in mij.

Blog#11

Geruststellen in maanpak

Hoe kan ik geruststellen in een astronautenpak? Over het belang van lichaamstaal en de ontreddering als dat belemmerd wordt.

Blog#10

Hoe vertel ik mijn kinderen, dat je ziek kunt worden van iemands aanraking?

Over het gemis van nabijheid in Coronatijden. En hoe leg je dat uit aan jonge kinderen?

Blog#9

Waarom het weten je niet altijd verder helpt. En voelen wel.

Soms weet je met je hoofd al jaren waar bepaalde patronen vandaan komen. Een blog over hoe het dan toch kan helpen om ook te voelen hoe dit zich in je lijf schuil houdt.

Blog#8

Dat wat er niet mag zijn, krijgt macht

Over waarom het niet werkt om emoties weg te stoppen. Over waarom het nuttig is om verdrietig te zijn. En over weerstand die een kwetsbare plek beschermt.

Blog#7

Waarom je zonder verdriet niet gelukkig kan zijn

Over verdriet voelen om geluk te kunnen ervaren. Hoe het toelaten van negatieve emoties je kan opluchten. En over nemen wat er was, dus ook de pijn en het verdriet.

Blog#6

Alleen zijn doet minder pijn

Over sterke schouders, zware lasten, en de prijs die je daarvoor betaalt. En over hoe 'er zijn' voor de anders soms al genoeg kan zijn.