Blog#26
Langs de angst
Je angst vertelt je soms precies waar je moet zijn om te kunnen leren. Over grote stappen zetten wanneer je je angst meeneemt op je pad.
Wat als je je (niet meer) laat raken?
‘Het lijkt me wel interessant, zo’n opstelling. Maar het lijkt me ook ongemakkelijk, dat anderen in de groep dan zien dat ik emotioneel word.’
De angst om gezien te worden in je volle kwetsbaarheid. Ik hoor het regelmatig en ik ken het zelf maar al te goed. Tijdens mijn opleidingen dacht ik vaak: vandaag heb ik even geen zin om te janken. Wanneer ik dan toch met mijn emoties tevoorschijn kwam, voelde ik me vrijwel altijd een stuk steviger op mijn benen staan dan daarvoor.
Kwetsbaarheid
Kwetsbaarheid is een soort ondeugd geworden. We leven in een maatschappij waar het helaas nog steeds veelal als een zwakte wordt gezien. Logisch dus dat we dat niet zo makkelijk meer tonen. Het is de kracht van het groepsgeweten.
En het baart me ook zorgen. Want wat als je je niet meer laat raken? Het leidt tot emotionele afstandelijkheid.
Onverschilligheid
Onverschilligheid is misschien wel de meest pijnlijke vorm van emotionele afstandelijkheid. Wanneer we niet meer geraakt worden door het nieuws in de wereld, door het leed van een ander, maar ook door de warme zonnestralen op je gezicht of de ontluikende lente… Dan raken we onverschillig. Afgestompt door de angst om kwetsbaar te zijn.
De angst of kwetsbaarheid is dan niet verdwenen, maar zo diep weggestopt dat we het haast niet meer kunnen voelen. En dat vreet je uiteindelijk op van binnen. De emoties vinden een andere weg naar buiten. We worden ziek, somber, eenzaam, boos, of oordelend naar de ander.
Alles heeft een plek
Het is een systemisch principe dat alles een plek heeft. Een systeem streeft naar een balans waarbij alles en iedereen wordt ingesloten. Dus ook bij het uitsluiten van onze angst, kwetsbaarheid en geraaktheid, raakt een systeem verstoord. Met alle gevolgen van dien. Zowel in onszelf, als in de maatschappij. Tijd dus voor wat opschudding. De beste beweging begint bij jezelf.
Waardoor laat jij je (niet meer) raken?
Meer weten? Lees meer over de training Opstellingendag
Andere berichten
Blog#24
De angst om (niet) gezien en gehoord te worden
Over angst vastpakken om iets werkelijk aan te gaan. Over de grootsheid van kleine dingen.
Blog#23
Mensen met een grote draagkracht hebben juist steun nodig
Over draagkracht, draaglast, en steun zoeken als je het nodig hebt.
Blog#22
Ik sta er weer alleen voor
Het gevoel er alleen voor te staan. En dan maar te stoppen met hulp vragen. Over samen en apart. Over zelfstandigheid vs eenzaamheid.
Blog#21
Wat je leidinggevende en je ouders met elkaar te maken hebben
Over hoe we onbewust bij onze leidinggevende patronen herhalen die we kennen van vroeger. Over angst voor afwijzing en hoe het helpt om aan te nemen wat er niet meer goed gaat komen.
Blog#20
Mijn stethoscoop aan de wilgen
'Natuurlijk komt er een afscheid van mijn lieve collega’s en patiënten. Maar niet minder is het afscheid van een vak. En bij afscheid hoort rouw. Rouw om wat is geweest en niet meer zal komen.'
Blog#19
Moeders schoot
Waarom het weten je niet altijd verder helpt en de ervaring wel. Waarom het helpend is om pijnlijke ervaringen aan te kijken en in te sluiten.
Blog#18
Wat een paar rake klappen je kunnen opleveren
Over boksen. Over rake klappen uitdelen en ontvangen. En over hoe dat samenhangt met angst, woede en weerstand.
Blog#17
Met de billen bloot
Over sterk zijn en goed je best doen. Over gevoel van falen en totale uitputting. En over nieuwe wegen.
Blog#16
Ingehouden boosheid is ingehouden levenslust
Over ingehouden boosheid en wat boos zijn je leert over je eigen grenzen.
Blog#15
Ode aan mijn oma
Over de grootsheid van kleine dingen. Over terug naar mijn wortels en ze omarmen.
Blog#14
Rouw is de achterkant van liefde
Over hoe niet-aangenomen rouw samenhangt met ingeslikte boosheid en verdriet. En het effect daarvan op je contact met anderen. En het contact met jezelf.
Blog#13
De schaamte voorbij
Over waarom het soms zo moeilijk is om lekker te spelen. Over de schaamte die ik dan tegenkom. Een welkom aan het vrije kind in mij.
Blog#12
Sommigen dingen kunnen nou eenmaal echt niet op 1,5 meter afstand
Over het dilemma in deze Coronatijd: die anderhalve meter.
Blog#11
Geruststellen in maanpak
Hoe kan ik geruststellen in een astronautenpak? Over het belang van lichaamstaal en de ontreddering als dat belemmerd wordt.
Blog#10
Hoe vertel ik mijn kinderen, dat je ziek kunt worden van iemands aanraking?
Over het gemis van nabijheid in Coronatijden. En hoe leg je dat uit aan jonge kinderen?
Blog#9
Waarom het weten je niet altijd verder helpt. En voelen wel.
Soms weet je met je hoofd al jaren waar bepaalde patronen vandaan komen. Een blog over hoe het dan toch kan helpen om ook te voelen hoe dit zich in je lijf schuil houdt.
Blog#8
Dat wat er niet mag zijn, krijgt macht
Over waarom het niet werkt om emoties weg te stoppen. Over waarom het nuttig is om verdrietig te zijn. En over weerstand die een kwetsbare plek beschermt.
Blog#7
Waarom je zonder verdriet niet gelukkig kan zijn
Over verdriet voelen om geluk te kunnen ervaren. Hoe het toelaten van negatieve emoties je kan opluchten. En over nemen wat er was, dus ook de pijn en het verdriet.
Blog#6
Alleen zijn doet minder pijn
Over sterke schouders, zware lasten, en de prijs die je daarvoor betaalt. En over hoe 'er zijn' voor de anders soms al genoeg kan zijn.
Blog#5
Hoe jouw volle blaas mij confronteerde met mijn oude pijn
Over hoe ik mijzelf in mijn dochter herken, ook op punten waar ik dat liever niet wilde. Over spiegelen en wijze lessen van een kleuter.
Blog#4
Hoe we de ander niet laten zien wat we eigenlijk nodig hebben
Hoe we soms het tegenovergestelde doen, van waar we behoefte aan hebben. Over in en uit contact gaan. En hoezeer we contact nodig hebben.
Blog#3
Het gevaar van de veilige weg
Waarom het zo lastig is om iets te veranderen. Ook wanneer je eigenlijk al weet dat dit beter zou zijn. Over het ongemak opzoeken.
Blog#2
Je lijf vertelt waar het knelt
Alles wat we meemaken, slaat ons lijf op. Ons lijf weet dan ook vaak als eerste wat er aan de hand is. Als we verliefd zijn, gaat ons hart sneller kloppen. Als we verlegen zijn, gaan we blozen. Contact maken met je lijf, helpt je om te voelen waar het echt om gaat.
Blog#1
Helen kent vele vormen
Soms ben je het even kwijt. De reden waarvoor je het allemaal doet. Als mij dat overkomt, denk ik terug aan dat eerste gesprek met die eerste patiënt.